Hieronder vindt u ons reisverslag van onze vakantie in
Florida 2002. In de vakantie hebben we totaal 1313 mile ( 2113 km ) gereden en 9084 mile ( 14620 km ) gevlogen.
03-06-2002 – dag 1
Om 09.00 werden we opgehaald door Serge en Tatiana, zij brachten ons naar Schiphol. Om vanaf daar te vertrekken naar Florida. We vliegen met US Airways en stappen over in Philadelphia. Eenmaal ingecheckt verliep het eigenlijk voorspoedig. Een klein min puntje is dat er voor Shannon geen aparte plaats geregeld kon worden. Bij de gate was er wel sprake van extra beveiliging maar echt oponthoud werd hier niet door veroorzaakt. Natuurlijk werd ik even extra gecheckt. Keurig op tijd ( 12.40 uur ) vertrok het vliegtuig richting de USA. En wat mij het eerste opviel was dat de beenruimte toch wel behoorlijk was in vergelijking met andere maatschappijen. Shannon vermaakt zich tot nu toe prima in het vliegtuig. In het middenpad is nog een stoel over, iets economischer de plaatsen toekennen en wij hadden met ze drieën lekkerder kunnen zitten. Maar aan de andere kant moeten we niet zeuren want dan hadden we maar moeten betalen voor een vaste stoel. J Het zogenaamde vliegtuigvoer was best goed te eten. Al met al toch een voldoende voor US Airways. Om 14.20 plaatselijke tijd landde we in Philadelphia, Shannon had nog geen minuut geslapen en op het moment van dit schrijven nog steeds niet ( 17.00 uur + 6 uur tijdsverschil ), de kleine dame is nog geen twee jaar oud en gedraagt zich als een engeltje. Bij de douane ging het eigenlijk zonder problemen en van aangescherpte veiligheids maatregelen was eigenlijk *nog* weinig te merken. Totdat we incheckten voor de domestic ( binnenlandse ) vlucht naar Orlando. Esther & Shannon werden extra gecontroleerd en op mijn opmerking naar de douane beambte ( Denk u nou echt dat wij iets proberen te smokkelen via een kind? ) werd niet al te vriendelijk gereageerd. Gauw gezegd dat ik wel begrip heb voor de situatie, en dat de mensen die dat wel doen “sick” zijn. Eenmaal ingechecked drong dat eens door dat onze aansluitende vlucht een half uur vertraging had op de al 2 ½ wachttijd. Daarom genoten wij wel verdiend, van een bordje nasi met bourbonchicken. Erg lekker !! Nu wachtende op het boarden van de vervolgvlucht, pappa & mamma willen eigenlijk wel al naar bed toe. Shannon denkt daar anders over ……….., Shannon stukkie lopen .. , en ja hoor daar gaan we weer.
Ook de tweede vlucht verliep vlekkeloos, Shannon heeft heerlijk liggen slapen (eindelijk ) en pappa ook een beetje. Eenmaal in Orlando stond daar een zeer acceptabele zilvergrijze Mishubishi Ecplise op ons te wachten. Deze hadden we gehuurd bij Alamo. We reden in één keer op ons hotel aan, de Masters inn. Jammer dat het beloofde babybedje niet beschikbaar was. Shannon slaapt in een groot bed vannacht, morgen weten we hoe het afgelopen is.
Nog even een Mountain Dew naar binnen gieten en dan oogjes dicht. Het is genoeg geweest vandaag, voor ons alle drie. Nu is het 23.00 uur en morgen staat Seaworld op het programma.
04-06-2002 – dag 2
De dag is vroeg begonnen vandaag, om 4 uur waren we alle drie klaar wakker. Shannon heeft tussen ons ingeslapen en behalve dat ze een paar keer bijna geplet is, is dat eigenlijk best wel goed gegaan. Straks toch maar even een babybedje regelen. We proberen nu de tijd even vol te maken tot aan het ontbijt. Zappend tussen de vele kanalen op de Amerikaanse kabel komen we, hoe kan het ook anders, het WK voetbal tegen. En ja hoor toch Oranje op het WK, je gaat mij toch niet vertellen dat die shirts van België rood zijn. Dat is sinaasappeltjes oranje. Ondertussen is het mij gelukt om met de laptop verbinding te maken met internet, dus het thuisfront en de Amerika groep op de hoogte gebracht van het verloop van de 1e dag. Als de wedstrijd af is gelopen, dan is het tijd voor het ontbijt. En dan ; Seaworld here we come.
Babybedje geregeld en daarna heerlijk ontbeten bij Sizzler, all you can eat voor $4,99. Om half negen stonden wij in de rij voor de parkeerplaats van Seaworld. We hadden een plekje dichtbij de ingang, dus hoefde maar een klein stukje te lopen. Nadat om klokslag negen uur het volkslied geklonken had mochten we naar binnen. Wel vreemd al die nationalistische Amerikanen, iedereen met de hand op de borst richting de vlag, dat zie je in ons kikkerlandje niet. We gingen eerst naar de Stingray’s die kon je aaien, nou ze zien er mij te gevaarlijk uit. Wegwezen bij die Stingray’s dus ! Een dolfijnenshow om 10.00 uur, erg leuk. Ook Shannon genoot zichtbaar van de “big fish”. We hebben later zelfs dolfijnen gevoerd en geaaid, dat was erg leuk. Shannon had plannen om met die dolfijnen te gaan zwemmen, maar wij konden dat nog voorkomen. We hadden tot 15.00 uur volgehouden in Seaworld. Door een tip van Ben uit de discussiegroep hebben we voor de 2e dag een gratis kaartje, dus besluiten we morgen terug te gaan om dan de avond shows en het vuurwerk mee te maken. Het is nu 16.15 uur en we hebben ons even teruggetrokken op de hotelkamer om even op te laden. De vrolijkste onderons is, na een slaapje van hooguit tien minuten, duidelijk Shannon. Waar haalt ze de energie vandaan?! We zijn van plan om straks naast het hotel te gaan eten in een Chicago grill bar en vanavond naar de Universal citywalk te gaan. Tot die tijd werk ik ons reisverslag bij en kijken Esther & Shannon naar de Cosby Show.
Lekker spare ribs gegeten, Shannon is de hele tijd zoet geweest met een glas water met wat ijsblokjes. Na ons avondmaal vertrokken wij richting de Universal citywalk. Bij de kleine was inmiddels de man met de hamer langs geweest. Op de citywalk heeft zij tot aan bijna het einde haar oogjes dicht gehad. We bezochten onder andere NBA city waar ik op zoek ging naar een leuk T-shirt. Echter we liepen de deur uit met een sleutelhanger voor onze schiphol chauffeur; Serge. Esther heeft nog even onder het balkon van Pat O’ reilly kettingen staan vangen, maar wat hier nou de opzet van het uitdelen was, is ons ontgaan. Rond 21.00 besloten we retour hotel te gaan, omdat we vanaf 4 uur in de ochtend nu echt wel het lek hadden. In het hotel had Shannon de keuze gemaakt dat bij pappa & mamma in bed slapen veel gezelliger is dan alleen in een bedje. We kijken nog wat tv, maar onze luikjes vallen vrij snel dicht.
05-06-2002 – dag 3
We moeten duidelijk iets langer aan het tijdverschil wennen dan dat we gedacht hadden. Om 5 uur zijn we alle drie wakker, een uurtje later dan gisteren dat wel, maar toch nog iets te vroeg voor het mooie. Op tv is inmiddels een WK wedstrijd te zien, ditmaal; USA – Portugal. De USA is voor een enorme verassing aan het zorgen door na 40 minuten al met 3-0 voor te staan. Met rust is het 3-1, kijken of de Amerikanen dit vol kunnen houden. We hadden gisteren al besloten om vanochtend bij Denny’s te gaan ontbijten. Daarna de winkels in de buurt verkennen. Het is nu half 7, en wel zullen met ongeveer een uurtje aan een Amerikaans ontbijt zitten.
USA heeft 3-2 gewonnen van Portugal, een knappe prestatie. Bij Denny’s was het “all american breakfast” ons ochtendmaal, erg lekker maar bijna 3 maal zo duur als bij Sizzler een dag eerder. Morgen maar weer naar Sizzlers dus, tja we blijven Hollanders. Nooit je oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt zeggen ze, nou daarom heb ik eerst maar nieuwe Nike’s gekocht bij Belz outlet mall. 
Zo’n 200 winkels op 1 terrein, met winkels waarvan de artikelen rechtstreeks uit de fabriek verkocht worden. We hebben dan ook aardig wat merkkleding aangeschaft, het is nou eenmaal veel goedkoper dan bij ons. Je moet wel uitkijken dat je creditcard geen pijn gaat doen, want je blijft kopen!. Daarom zijn we toen we nog niet eens alles gezien hadden maar weggegaan naar onze volgende bestemming. Met tassen vol, erg leuke “ Tommy Hillfinger” shirts voor Shannon, reden we naar Pointe Orlando aan international drive. Dat is een soort winkel centrum met diversen winkels. Zo was er een speelgoedwinkel FAO, gigantisch groot, met erg veel leuke dingen. Shannon lag te slapen in haar buggy, maar pappa en mamma hebben zich daar prima vermaakt ! Bij Johnny Rockets heb ik een overheerlijke hamburger gegeten. Esther voldeed zich met een tonijnsalade sandwich. Om een uur of 4, ja want zo laat was het alweer, besloten we om de gisteren gemaakte plannen in werking te stellen. Zo gezegd zo gedaan reden we naar Seaworld. Eenmaal daar aangekomen bezochten we de attracties die we de dag ervoor nog niet gedaan hadden. Esther is voor de 2e maal in “Kraken” geweest. Dat is de nieuwste achtbaan sensatie in Seaworld. Nou mij niet gezien !
Shannon heeft nogmaals genoten van de vele vissen en vooral de zeehondjes, die vindt ze erg leuk. Om ongeveer 17.00 uur werd er omgeroepen dat er een spaceshuttle lancering plaats vond vanaf Cape Canevaral. Dat was even gaaf zeg ! Ik heb het volledig op film gezet en wij hebben ook de shuttle daadwerkelijk aan de horizon de lucht in zien gaan. Het was wel jammer dat we dit niet eerder wisten, want voor morgen hebben we namelijk Kennedy Space Center op het programma staan. Dat had helemaal een bonus geweest, als we dat van dichtbij konden meemaken. De aan ons zelf gemaakte belofte om het vuurwerk van Seaworld te gaan bekijken om 21.45 uur komen we niet na. We weten dat er een mooie vuurwerk show plaats vind, maar we nemen genoegen met de spaceshuttle lancering eerder op de avond. We rijden terug naar het hotel en verblijden onszelf en vooral Shannon met een frisse duik in het zwembad. Als we moe maar voldaan op de hotelkamer zijn, ligt Shannon ver in dromenland en werk ik het verslag bij en zet de vandaag gemaakte foto’s in de laptop. Op TV is er namelijk ook nog iets anders dan het WK voetbal, namelijk de NBA finales. Deze basketball wedstrijden zijn zeer aantrekkelijk om te kijken en wij besluiten dat dan ook te doen. Morgen vertrekken we uit Orlando naar zoals gezegd het Kennedy Space Center
06-06-2002 – dag 4
Net als gisteren lijkt het vandaag een dag te worden met erg mooi weer ( 35 C). We pakken de spullen in en gaan ontbijten bij Sizzler, met ons buikje vol vertrekken wij via highway 528 naar het Kennedy Space Center. Om ongeveer half tien staan we op het visitors complex. We beginnen met de bustour naar onder andere het uitkijkplatform waar je kan zien waar gisteren de shuttle is gelanceerd. Ook bekijken we een echte Apollo raket, heel groot en indrukwekkend. We troffen het want we zagen het wegrijden van een zgn. transporter, de buschauffeur vertelde dat dit maar een keer of 6 per jaar gebeurt, dus we hadden mazzel om dat te zien. Deze transporters vervoeren de shuttle naar het platform met een snelheid van 1 mph. Het duurt ongeveer 8 uur om op de plaats van bestemming te geraken. Terug rijdt hij iets sneller, namelijk 2 mph. Kennedy Space Center is erg interessant en iets wat je gezien moet hebben. Echter ik heb de indruk dat 1 keer wel genoeg is, mits er een lancering is natuurlijk!
Omstreeks half 3 besloten wij om via Interstate 95 naar onze volgende bestemming te rijden, West Palm Beach. Onderweg troffen wij een typisch tropische regenbui, het regende erg hard en autorijden was haast onmogelijk. We hebben het overleefd. Aangekomen in ons hotel de Inns of America, frissen wij ons op en maken ons klaar voor het eten. We hebben een restaurant uitgekozen hier vlakbij; R.J. Gator’s, ik ben benieuwd!
Esther heeft nog nooit zo’n lekker kippetje gegeten zegt ze, ik had een schotel met kipfilet & ribs besteld. Dit was ruim voldoende, lekker met een warme maïskolf en overheerlijke coleslaw. Ja, R.J. Gators is een aanrader. Even onthouden dus. In een reclame blaadje hadden wij gelezen over Clematis street by night, dus besloten we daar naar toe te gaan. In downtown Palm beach vond dit plaats, het was er erg gezellig, veel kraampjes, barbecues en live muziek. De muziek was swingend en caribbian. Jammer dat ik moest rijden, want deze combinatie zet je wel aan tot overmatig cocktail gebruik J. Na een uurtje gingen we terug naar het hotel, daar nam ik samen met Shannon nog even een frisse duik. Shannon droomt nu over kabouter Plop, Esther ligt languit in te storten op het bed & ik ben even van een alcoholische versnapering aan het genieten die ik op de koop getikt hebt in een gigantische drankenwinkel naast het hotel. Welverdiend, dat zeg ik zelf. Morgen rijden we naar Pompano Beach om vanuit daar naar Butterfly world te gaan.
07-06-2002 – dag 5
Via de interstate reden we naar Butterfly World, maar niet voordat we onderweg nog even stopten om wat te eten. We bestelde bij Arby’s een overheerlijke sandwich. Market Fresh roast Chicken Caesar Sandwich, lekker e
n voor de afwisseling eens wat anders dan eieren met spek. Aangekomen bij de duizenden vlinders van Butterfly World, probeerde ik een paar mooie plaatjes te schieten. Shannon genoot zichtbaar van al deze fladderende vriendjes. Het was er erg mooi en vooral voor kleine kinderen die het erg leuk vinden tussen al deze vlinders. Het is geen groot park, dus na 2 1/2 a 3 uur waren we uitgefladderd. We reden door via de US 1 naar Pompano beach om daar in te checken bij ons volgende hotel, de Holiday inn. Het is nu half 2 en we wachten op onze kamer die binnen enkele minuten beschikbaar is. Terwijl we dit doen drinken we wat op een terrasje onder een palmboom.
Tegen over het hotel is het strand, daar gaan we dan ook even heen. Mooi helder water en schelpenzand. Echter onze pret is van korte duur, het begint nl te onweren. Dan moet je het water uit, onze waterpret zetten we voort in het bad van de kamer van het hotel. Spoelen we meteen even lekker schoon. Ik stop ondertussen onze vuile was en de wasmachine, voor een dollar kunnen we onze goed weer fris meenemen naar onze volgende bestemming. Ik merk op dat local calls dit keer niet gratis zijn, dus zal het thuisfront vandaag geen e-mailtje ontvangen. Morgen sturen we ze wel een mooie foto van het strand. We rusten even wat op de hotelkamer, we hebben kamer 711 ( seven eleven ) dus dat moet wel geluk brengen, en maken plannen voor vanavond.
We rijden aan het begin van de avond naar Fort Lauderdale, om daar aan het strand en de boulevard te wandelen, we bezoeken een aantal van de vele winkeltjes. Het ziet er erg gezellig uit. Ik koop nog maar eens een T-shirt en Shannon heeft sjans met de verkoper. In een foldertje hadden we gelezen over Downtown Hollywood, er zou op de 1e & de 3e vrijdag van de maand van alles te doen zijn. Straat artiesten, muziek etc. Dus leek ons dat leuk genoeg om heen te gaan. Daar aangekomen bleek er weinig te zien van wat de folder ons beloofd had. Het was vandaag toch echt de 1e vrijdag van de maand. Nadat we Hollywood boulevard heen en weer waren gelopen, besefte we ons opeens dat we nog niets gegeten hadden. We zagen Papa John’s pizza, en Shannon had er geen problemen mee dat er vandaag pizza op haar bordje zou liggen, dus dat werd ons maal van vanavond. We bestelden beide een small pizza, want we waren inmiddels bekend met het fenomeen small, medium, large in Amerika, dus we waren gewaarschuwd. Het moesten wel goede pizza’s zijn, want de bezorgers liepen af en aan. Het was inderdaad een erg lekkere pizza. Op de weg terug naar het hotel werden we getrakteerd op een bijna dagelijks voorkomende lichtshow. Het bliksemt namelijk heel vaak in Florida, het zijn ware spectaculaire shows.
Shannon gaat naar bed, en ik werk het verslag bij en de foto’s zetten we weer in de laptop. We kijken tot slot vandaag de 2e wedstrijd van de NBA finals tussen de LA Lakers en de New Jersey Nets. Het staat 1-0 in wedstrijden voor de Lakers.
08-06-2002 – dag 6
We zijn nu wel in ons ritme, wat het tijdsverschil betreft, om 07.15 gingen we uit bed. Ik ben inmiddels gestopt met het vragen om een bedje voor Shannon, want ze is aardig gewend en slaapt uitstekend in een groot bed. Dat gaat prima dus! Het einde van de Basketball wedstrijd heb ik niet gehaald gisteren, Ik zie op de tv zender ESPN dat de LA Lakers ook hun 2e game hebben gewonnen. Zo direct gaan we ontbijten naast het hotel, want daar zit een prima eetgelegenheid, Mulligan’s Neighbourhood bar, daarna zullen we ons klaarmaken voor de trip richting Naples.
We hebben lekker buiten gegeten aan het strand onder de palmbomen. Met zo’n 30C vandaag in het verschiet vertrekken we via Atlantic blvd naar de sawgrass expressway. Om daar de Interstate 75 te nemen richting Naples. Onderweg stoppen we bij Billy Swamp Safari. Op de weg daar naar toe werden we de pas afgesneden door een heuse alligator, ik was te laat met het fototoestel, jammer dat hij weer zo snel het water in dook. Bij Billy Swamp Safari nemen we een safari buggy om door de woods en het moeras wat wildlife te ontdekken. Het moeras lag zo goed als droog door de warmte van de afgelopen dagen. Het was wel een leuke tour, we hebben wat antilope’s gezien en ook alligators evenals struisvogels. We vervolgen onze weg naar Naples, om half twee arriveren we bij ons hotel, Naples Hotel & Suites, voor de komende twee dagen. Daar rusten we even wat uit, om daarna de rest van de dag ons te gaan vermaken.
We rijden even naar het strand aan de golf van Mexico, helder blauw water, witte stranden en palmbomen, wat wil je nog meer? Het is er erg mooi. Morgen gaan we even verder op kijken. We rijden nog wat rond in Naples om wat rond te kijken en we komen tot de conclusie dat een modaal salaris hier niet genoeg is, er staan erg mooie huizen. Ik heb er al een aantal uitgekozen die ik wel in mijn bezit zou willen hebben. Omdat we honger hebben zoeken wij een plek om wat te eten, ook al is het pas 16.00 uur. Denny’s gaat ons voorzien van de maaltijd, Esther neemt gefrituurde garnalen met een Sirloin steak en ik moet aan een T-bone steak geloven. Shannon eet met ons mee en schuift bijna een heel bakje maïs naar binnen. Ook bestellen we een salade, om even de nodige vitaminen tot ons te nemen, en natuurlijk omdat we er trek in hebben. Lekker met 1000 islands dressing. Inmiddels regent het buiten, maar het blijft warm. Ik zie dat we al bijna 250 foto’s hebben genomen.
In het begin van de avond rijden we nog wat rond in de straten van Naples. En ontdekken op de autoradio een heerlijke zender; Ultimate 80’s, goede muziek uit de jaren 80, das pas lekker voor ons dertigers. De rest avond van deze dag brengen we door bij het zwembad, waarbij een gezellige buitenbar zit. Shannon & ik nemen nog even een frisse duik. Daarna zit de dag voor de kleine meid er weer op en genieten pappa en mamma nog even wat na op de hotelkamer.
09-06-2002 – dag 7
Vandaag stonden we om half 8 op, om vervolgens bij het naast gelegen restaurant, pacific 41, te gaan ontbijten. Na dit ontbijt stond Carribean Gardens op het programma. We kwamen binnen met korting van AAA, Tja we blijven Hollanders, een pas die elk ANWB lid kan halen bij het ANWB kantoor. Eenmaal in het park aangekomen begonnen we met een jungle cruise langs eilandjes waarop apen leefden, erg leuk. Ook het park zelf was mooi, niet echt groot, maar zeer de moeite waard. Mooie planten en fraai vormgegeven. Om ongeveer half 1 stonden we weer buiten op de parkeerplaats. Ik belde even met het thuisfront om te vertellen dat het goed ging en dat we het best naar ons zin hadden. We besloten om nog even een mooi strand op te zoeken. Dat was niet zo moeilijk wat Naples ligt met vele mooie stranden aan de golf van Mexico. Shannon heeft even een half uurtje heerlijk in de baai zitten spelen. Ook vandaag was het weer warm en ik gok zo’n 35 graden Celsius.
Later in de middag reden we over de US 41 naar Fort Meyers Beach. Heerlijk met de ultimate 80’s radiozender aan, en met de vele mooie huizen langs het strand, voelden wij ons de koning te rijk. In Fort Meyers Beach was het heel gezellig, leuke winkeltjes en veel mensen. We maakten een wandeling over de pier en kochten een ijsje bij de Dairy Queen. Ik maakte nog een mooi foto van een tweetal pelikanen die zaten te genieten van de zon. Toen we terug reden over de Estero boulavard stopten we bij een fruitkraam die hele grote watermeloenen verkocht. We moesten dan ook stoppen en er 1 kopen, want ze zagen er erg lekker uit.
Weer aangekomen bij het hotel, namen we met ze drieën een frisse duik in het zwembad. Esther ging eerder uit het water omdat ze naar de wc moest. Ze kreeg het voor elkaar om de wc te verstoppen en te laten overstromen. Hoe dat ze dat toch? Het water was weer opgedweild en de verstopping gemeld bij de receptie. Wij gingen op zoek naar een plek om te eten. We ontdekten Mel’s Diner. Daar hebben we lekker gegeten ala BBQ smoke. Kip en Ribs. Een aanrader. Terug op de hotelkamer wordt Shannon met het inmiddels dagelijkse ritueel in slaap gebracht. Ik check die e-mail en kom er achter dat ik alleen tekst berichtjes kan versturen en geen foto’s, die komen gewoon niet aan. Heel vreemd allemaal. Op tv is game 3 van de basketball finals bezig, die ga ik nu dan ook af kijken. Met de rust leiden de LA lakers met 52-46.
10-06-2002 – dag 8
Vandaag zijn we op de helft van onze vakantie aanbeland. De LA Lakers hebben een 3-0 voorsprong in de finale, dit keer is het mij wel gelukt de wedstrijd af te kijken. Het wordt nu wel heel erg moeilijk voor de Nets om nog te winnen. Vandaag vertrekken we naar Venice, in eerste instantie rijden we over de US 41. We stoppen onderweg bij een Wal Mart, dat zijn meestal gigantische supermarkten. We wilden daar iets te eten halen, want we wilden nu wel iets anders dan elke ochtend scrambled eggs. Ze hadden er echt van alles, van wc brillen tot vuurwerk & vishengels, ze verkochten er voorgesneden kadetjes erg makkelijk. Maar een simpel pakje kaas konden we daar niet krijgen dus moesten we daarvoor ergens anders naar toe. Wel namen we een flesje Hickory smoke BBQ saus mee voor thuis. Eenmaal, met een broodje kaas, weer op de US 41 vervolgen we onze weg. We komen tot de conclusie dat hier wel erg veel stoplichten staan en kiezen er dan toch voor om de Interstate 75 te nemen.
Rond het middag uur arriveerden we in Venice, een klein stadje aan het strand. Op het eerste gezicht lijkt het hier vrij toerist-loos, Venice mainstreet is eigenlijk het centrum en daar bevinden zich dan ook allerlei winkeltjes. Het is vrij rustig op straat. We rijden naar de strand opgang om daar even frisse voeten te halen, van het auto rijden en wandelen. Glashelder water waarin je de tropische vissen ziet zwemmen, erg mooi. Als je van het strand houdt moet je hier vooral heengaan, voor niet strandgangers is Venice gauw te klein. Venice Beach staat bekend om het aanspoelen van haaientanden, alleen wij hebben geen geluk en konden geen tanden vinden op het strand. Misschien dat we het morgen nog eens gaan proberen. Om 14.00 uur checken we in bij ons hotel de Holiday inn. We hebben kamer one hunderd and eighty, ik zie alleen geen dartbord hangen J. Er is dit keer geen koelkast in de kamer, dus houden we onze drankjes koel met ijsblokjes in de wastafel. Een lekkere duik in het mooie zwembad is onze volgende stap, daarna eten we wat van de watermeloen van gisteren.
Aan de overkant van het hotel is een grote supermarkt, Kash n” Karry, daar halen we wat lekkers voor vanavond en kijken even de winkel rond. We verbazen ons over de grootte van de verpakking van sommige artikelen, zakken chips zo groot dat je de zak in 2 avonden nog niet leeg krijgt. Dit keer gaan we ons avond eten nuttigen bij de Pizza Hut. Er is een buffet bar met wel 8 verschillende soorten pasta’s, ook is er een saladebar. Voor 6 Dollar per persoon eten we ons buikje rond. De rest van de avond brengen we door op de hotelkamer, we vinden het ook wel een keer lekker, na een week rennen en vliegen, om even rustig aan te doen. Esther en ik bekijken nog even wat wij morgen overdag kunnen gaan doen. Het is nu kwart voor negen en Shannon slaapt inmiddels.
11-06-2002 dag 9
Vanochtend om 7 uur wakker geworden, toen ik de tv aan deed kon ik nog net zien dat de huidige wereldkampioen voetbal ( Frankrijk ) doelpuntloos naar huis werd gestuurd.. Om ongeveer 8 uur stonden we op om vervolgens bij het hotel te ontbijten. Vandaag zouden we een stukje gaan rijden en vervolgens wel zien waar we terecht zouden komen. Eenmaal in de auto namen we de US 41 North richting Sarasota. We stopten bij het Sarasota Square mall, een groot winkelcentrum. Daar bekeken we een aantal winkels waarin we naar binnen getrokken werden, zo ook de Disney Store. Ze hebben daar zoveel leuke dingen dat je tegen jezelf moet zeggen om weer verder te gaan, anders kan je de hele winkel wel leeg kopen. Wij konden het niet laten om een mooie pluche Winnie the Pooh beer mee naar huis te nemen. Het viel mij op dat ze bij diverse winkels erg veel spullen verkochten met de amerikaanse vlag erop, stoelen, tafelkleden, borden en veel meer. Het “ ik ben Amerikaan” gevoel staat hier erg hoog. Na het winkelcentrum vervolgde wij onze weg richting Sarasota, daar aangekomen ontdekte wij het St. Armands Circle. Dat was een rotonde met eromheen erg leuke winkeltjes, we hebben daar dan ook enig tijd vertoefd. Een drankje kochten wij bij Scoop Daddy’s een leuk winkeltje met volgens eigen zeggen het beste ijs van Florida, deze winkel verkocht ook diversen jaren 50 en route 66 artikelen de liefhebber kan hier beter wegblijven, levensgevaarlijk!
Het Mote Aquarium bevindt zich ook in Sarasota, we zagen dit in een folder staan en besloten om met Shannon naar de visjes te gaan kijken. Het was een leuk, niet te groot, aquarium. Je kon goed zien dat het grotendeels om vrijwilligers draait. We waren vooral onder de indruk van de super grote zeeschildpadden. Omstreeks 17.00 uur reden we terug naar het hotel, als tussenstop reden we over de Bird Key een eilandje nabij Sarasota. Tjonge, wat een huizen staan daar zeg! Groot, mooi met zwembad en waarschijnlijk duur. Het moet ontzettend mooi wonen zij daar volgens mij. Toen we verder reden en uit gekwijld waren zagen we in de verte de donkere wolken al in de lucht hangen. In Florida dondert het met grote regelmaat, zo ook vandaag. We hoopten dat het snel over zou zijn want we wilden nog even zwemmen bij het hotel. Maar niet voordat we gegeten hadden bij Dimitry’s Country open, dat lag praktisch naast het hotel. We namen het buffet voor $ 7,99 p.p, dus voor nog geen 20 Dollar waren wij weer voorzien van een maaltijd.
Het zwemmen ging helaas niet door, want we mochten het zwembad niet in vanwege onderhoudswerkzaamheden. Heel vervelend, we hadden er net zo’n zin in! De jacuzzi mocht wel worden gebruikt, even lekker bubbelen werd het dus. Jammer genoeg begon het na een minuut of 5 weer te donderen en te bliksemen, dus hop het water uit! Toen maar lekker in bad, gelukkig ging dat wel zonder gebreken. Het is nu bijna 20.00 uur in we doen nog even een wasje voor een dollar en kijken wat tv op de kamer van het hotel, morgen rijden we naar Clearwater Beach & weer een dag dichter naar het einde van onze vakantie.
12-06-2002 – dag 10
Vanochtend om 8 uur op gestaan, de koffers gepakt in de auto ingeladen om vervolgens ongeveer 2 uur te gaan rijden. We aten eerst even een ontbijtje bij McDonalds, die zat vlakbij het hotel. Daarna reden we via de interstate 75 naar de interstate 275 vanaf deze weg zouden we naar Clearwater Beach rijden. Als tussenstop stoppen we even bij een rest area aan de I-275, vanaf daar hebben we een goed uitzicht op de Sky Way bridge. Omstreeks half twaalf arriveerden we bij ons hotel, de Ramada Inn. Ons oog viel meteen op het grote zwembad en dit keer met muziek en een buitenbar, bijna direct aan de golf van Mexico. Op onze kamer hebben we een gigantisch uitzicht over de horizon, dit is toch wel een van de betere hotels van onze vakantie.
Nog geen kwartier na het inchecken liggen we languit in het zwembad met z’n drieën. We bestellen een lekkere alcoholvrije cocktail en nemen het er even van. Tegen twee uur besluiten we om de buurt even te gaan verkennen en wat te gaan eten. We reserveren alvast voor morgen de Dolphin Encounter Cruise, en wandelen de boulevard af op zoek naar een geschikte eetgelegenheid. Dit keer wordt dat IHOP ( International House Of Pancakes ), Esther eet een sandwich en ik een hamburger met kaas & bacon. Het is goed eten, maar ik heb inmiddels wel betere hamburgers gehad hier in de states. De volgende keer zal het wat anders worden denk ik. Nadat we Clearwater Beach hebben verkend, even heerlijk langs het strand hebben gewandeld, en wat Surf Side winkeltjes hebben afgestruind keren we terug naar het hotel. Daar bekijken we de vandaag genomen foto’s en werk ik ons verslag bij. Het is nu 18.15 uur en we gaan vanavond nog even lekker zwemmen met op de achtergrond de zonsondergang van Clearwater.
Shannon kan geen genoeg krijgen van het zwembad en zoals ze zelf zegt wil ze niet naar Tommie toe ( de kat ) ,met andere woorden nog niet naar huis dus. We hebben inderdaad even lekker gezwommen vanavond, met een mooie zonsondergang. Ik heb er een paar mooie foto’s van kunnen maken. Ook namen we nog even wat drinken bij de bar, dit keer iets sterkers J. Met een aantal Corona-tjes in de tas gingen we om tegen negen uur naar de hotelkamer. Shannon slaapt al gauw, wederom in het grote bed. Dit gaat overigens prima. Ik ga nog even naar beneden om in het naast gelegen Waffle House iets te eten voor ons te halen. Dit was er door alle zwempret bij ingeschoten. Gelukkig had Shannon al gegeten. Het werd een chicken dinner en voor Esther een Cheeseburger, die we gezamenlijk op bed op aten. Nu is het bijna tien uur en op tv is de 4e wedstrijd van de NBA Finals bezig. De New Jersey Nets leiden in de 2e minuut van het 2e kwart met 32-36. Morgen weten we of de LA Lakers kampioen zijn of dat de Nets hun laatste strohalm hebben gegrepen.
13-06-2002 – dag 11
De LA Lakers winnen met 113 tegen 107, dus met een 4-0 serie overwinning voor de 3e keer op rij kampioen van Noord Amerika of zoals zij zelf pretenderen, kampioen van de wereld. Om 8 uur opgestaan vandaag, Shannon heeft vannacht een beetje gespookt, ze wilde om 3 uur vannacht naar het zwembad. Dat ging helaas niet door. Vandaag gaan we naar Honeymoon island en Tarpon Springs, maar we voordat we weggaan eerst nog even lekker eten.
In de ochtend verbleven we op Honeymoon island, een klein state park waar als je even de rust wilt opzoeken uitstekend op je plek bent. Schilpadden en mooie wilde planten waren onderdeel van deze trip. Hier vandaan vertrok ook een ferry naar Caladesi Island, een klein eiland met volgens de folder 1 van de top 5 stranden van Amerika. Wij dachten dat als iemand $ 7,- p.p voor de overtocht en $ 4,- voor toegang tot Honeymoon Island gaat betalen om een middagje op het strand te mogen liggen, dat het wel een heel mooi strand moest zijn. Het was inderdaad erg mooi, maar wij vonden toch het strand bij Naples mooier.
Het ontbijt was er bij ingeschoten dus zochten we op weg naar Tarpon Springs een plekje om te brunchen. Aangezien Tarpon Springs bewoond word door een groot aantal grieken, kon je hier heerlijk grieks eten. Zo ook bij Mr. Souvlaki, we bestellen beide een Gyros dinner. Wow, wat was dat veel. Bijzonder lekker en niet duur, een aanrader als je ooit eens in Tarpon Springs terechtkomt. Dit stadje staat vooral bekend om zijn sponzen, hier word gedoken naar echte zeesponzen en hier dan ook in grote maten verkocht. Het was erg leuk om dit stadje te bezoeken.
We hadden een reservering om 17.00 uur bij de Dolphin Encounter Cruise, dus reden we rond een uur of 3 weer terug naar Clearwater Beach. We waren ruim op tijd, dus we namen nog even een verfrissende duik in het mooie zwembad van ons hotel. Een halfje uurtje later was het dan zover, we zouden wilde dolfijnen gaan zien, zo niet was de volgende cruise gratis zeiden ze. En inderdaad het duurde eventjes voordat we ze zagen, maar iets verder op de Golf van Mexico zagen we daadwerkelijk dolfijnen zwemmen. Later kwam er zelfs een grote groep met een aantal jonkies voor de boot zwemmen. Dit was erg leuk om te zien. Na de cruise deden we de sunset op Pier 60, elke dag zijn hier kraampjes en straatartiesten en live muziek tot 2 uur na zonsondergang. We hebben hier enige tijd rond gelopen om de relaxte sfeer te proeven. We kochten voor $ 2,- een leuk enkelbandje voor Shannon.
Bij Britt’s Laguna bar aten we nog wat voordat we terug naar het hotel zouden gaan. Esther at garnalen en ik bestelde Buffalo chicken sandwich, de ober vertelde dat het een klein beetje pittig zou zijn. Nou , way to spicy for me ! Ik heb dit dus niet opgegeten, het was echt super pittig! Nog even afkoelen en het zwembad dan maar, een klein half uurtje deden we dit, na een lange dag met ruim 35 C op de teller. Morgen gaan we naar Busch Gardens in Tampa.
14-06-2002 – dag 12
Vandaag om half 8 wakker, meteen opgestaan want we zouden een dagje naar Busch Gardens gaan. Een klein uurtje rijden vanuit Clearwater Beach dat was best te doen. Onderweg stopten we nog even bij de Burger King om daar een ontbijtje naar binnen te werken. Om ongeveer half 10 kwamen we aan bij Busch Gardens in Tampa. We besloten eerst het park even te verkennen, we hadden meteen een goede indruk van het park, het zag er vanaf de ingang al mooi uit. Het is geheel in Afrikaanse sferen ingericht, zo wandelen we door Marokko, de Congo, Egypte & Timbuktu. Veel achtbanen en heel veel winkeltjes. Nadat we de boel een beetje verkent hadden, gingen we kijken bij een leuke dolfijnen show. Deze duurde een klein half uurtje. Om daarna maar weer eens wat te drinken te kopen liepen we naar de eerst volgende frisdranktent. Je moet veel drinken met de warmte in Florida, want je verliest meer vocht dan je denkt. We kwamen tot de conclusie dat Shannon met haar bijna 2 jaar net even een jaartje te klein is voor de meeste attracties. En dat was jammer want het zag er allemaal erg gaaf uit. Toch was er speciaal voor de kleintjes Land of the Dragons, veel Kiddy rides. Shannon is een beetje verslaafd aan de draaimolen, dus daar stonden pappa en mamma weer in de rij.
World Rythms on ice is een show in het Morrocan Palace theater die je absoluut niet mag missen als je in Busch Gardens bent. Deze half uur durende show is werkelijk fantastisch. Je gaat op reis door een aantal wereld delen, die tentoon gebracht worden door een aantal zeer goede schaatsdansers. Ik probeerde nog even een stukje te filmen, maar werd al gauw op de vingers getikt door 1 van de mensen van het park. Na deze gave show spektakel liepen we naar “ Egypte “ waar zich de Montu achtbaan bevond. Esther wilde hier graag in, dus stond ik samen met Shannon te wachten dat mamma weer terug kwam van haar adreline shot. Het was een hele grote achtbaan, waarbij je onder de rails hing en volgens Esther, Supergaaf !! In de Edge of Africa liepen we langs veel dieren en kregen een blik op het Serengeti Plain. Ook dit onderdeel was de moeite waard. Busch Gardens biedt een volle dag en misschien wel meer vertier en is zijn entree geld ( $49,95 ) meer dan waard.
Tegen 19.00 uur verlieten we het park, om nog wat te gaan eten. Dat werd dit keer Kentucky fried chicken, met erg lekkere chicken popcorn. Rond negen uur waren we terug bij het hotel om ons vervolgens na een lange, maar geslaagde, dag terug te trekken op onze hotelkamer. Met een frisse douche en onze laatste nacht in Clearwater tikken de laatste dagen van deze vakantie weg. Morgen gaan we terug naar Orlando om daar na 2 nachtjes weer terug naar huis te vliegen.
15-06-2002 – dag 13
Vannacht heeft het hard gestormd en we stonden dan ook op toen het nog regende. Tegen half 9 checkte we uit bij het hotel om vervolgens via US 60, waar we nog even langs stopten om bij Perkins Family Restaurant te ontbijten, naar de Interstate 275 te rijden. Via deze weg namen we de I-4 om terug te rijden naar Orlando. We sliepen wederom in de Masters Inn dus het was makkelijk om naar toe te rijden. Ook in Orlando viel regen, veel regen, zo veel dat de wegen van international drive kompleet onder water stonden en veel weg hadden van de grachten van Venetië. Rond het middaguur waren we goed en wel ingecheckt bij ons hotel voor de komende 2 nachten. We fristen ons even op en bekeken wat we konden doen met een regenachtige dag.
The Florida Mall werd ons doel, een supergroot winkelcentrum met meer dan 500 winkels. We wandelden langs de winkels en lieten ons wederom verleiden tot het uitgeven van ( veel ) geld. Op het speciale plein ( the food court ) vol met eettentjes zochten we een tafeltje om daar de zojuist aangekochte bourbon & orange chicken te verorberen. We kochten deze erg lekkere gemarineerde kip bij Asian Chao. Met ons maag gevuld liepen we verder om bij de Disney Store naar binnen te gaan. Het is erg moeilijk om hieraan voorbij te gaan. Shannon kocht hier de bruine beer uit het blauwe huis die ze al menige keer in haar handjes had gehad. Na weer een flink stapel dollars lichter te zijn verlieten we de Mall om naar Downtown Disney te gaan.
Wederom was het bijna niet mogelijk om auto te rijden door de zware regenval, maar met beide handen aan het stuur en het gaspedaal iets minder diep ingedrukt kwamen we toch veilig aan bij Downtown Disney. Daar aangekomen klaarde het eigenlijk meteen op en werd het weer van het mooie weer wat wij de afgelopen twee weken gewend waren. Downtown Disney staat vol met winkeltjes en restaurants, voor de echte Disney maniak is dit het ware Walhalla, je kan er als je wilt je hele huis met Disney spullen inrichten, erg leuk om tussen al deze dingen te snuffelen.
We zochten een plek om eten en het op de Marktplace gelegen Rainforest café leek ons wel wat. Je eet daar je hamburger tussen de olifanten en wilde beesten in een tropisch regenwoud, dat moet wel leuk zijn. Minder leuk was de wachttijd om een tafeltje te kunnen krijgen, deze kon wel op lopen tot 3 uur!!. Het werd dus “gewoon” MacDonalds waar Shannon overigens geen moeite mee had. Nadat we hadden gegeten werd het gezellig druk op Pleasure Island, aangelegen bij Downtown Disney, hier was een groot podium met zeer lekkere muziek van een voor ons onbekende band. Hier genoten we een klein half uurtje van, en toen Shannon was uitgedanst besloten we om terug te gaan naar het hotel. Het was immers al half 10 geweest en ruim bedtijd voor de kleine meid. Als het morgen gewoon mooi weer is en geen regen en onweer gaan we naar Typhoon Lagoon, een waterpark van Disney, om onze vakantie af te sluiten.
16-06-2002 – dag 14
We openden onze oogjes vandaag rond 8 uur, na ons te hebben aangekleed vertrokken we naar Sizzler voor het all you can eat buffet. De regen van gisteren was nog niet verdwenen, maar na enig wikken en wegen besloten we toch naar het Disney Typhoon Lagoon waterpark te gaan. Daar aangekomen hoosde het nog steeds, maar het onweerde niet, we zouden in het park toch wel nat worden dus haalde ik kaartjes aan de kassa en omstreeks half 11 lagen we in het water. Het weer klaarde vrij snel op en we hadden dan waarschijnlijk toch een goede keus gemaakt. 
Lekker rond dobberen in een zwemband door het hele waterpark heen of een hobbelige rit vanaf een glijbaan het was allemaal mogelijk. Shannon vermaakte zich uitstekend toen pappa & mamma om de beurt de glijbanen uit probeerden. De waterpret was van korte duur want ons optimistische gevoel over het weer verdween als sneeuw voor de zon. Om 13.00 uur werd het park tijdelijk gesloten en moest iedereen het water uit vanwege onweer. Gelukkig kon je als je korter als 3 uur in het park was een “rain check” krijgen, een gratis kaartje voor een volgende keer. Het was onze volle dag vandaag, dus nu hebben we 2 kaartjes voor het zwempark in de knip, maar geen vakantie dagen meer. Echter de kaartjes zijn onbeperkt geldig, dus een goede reden om nog eens terug te gaan. Nadat we waren terug gereden naar het hotel, vernieuwde we onze kleding want deze was inmiddels drijfnat. In het hotel kwamen we op het idee om nog maar eens naar Downtown Disney te gaan.
Tot mijn grote ergernis klaarde het weer rond 3 uur op tot het niveau van wat we de afgelopen 14 dagen gewend waren, heerlijk zwemweer dus. Er was te weinig tijd om terug te gaan naar het waterpark dus zochten we ons vermaak op de west side van Downtown Disney. We stonden te twijfelen bij Disney Quest, een interactieve speel / doe hal met veel vermaak. De entree kosten waren bijna $ 30,- p.p, waarbij wij ons afvroegen of dat het wel waard was. Tot op het moment dat we bijna ons besluit hadden gemaakt, kregen we van een voorbijganger een tweetal toegangskaartjes in onze handen gedrukt. Dit onder het mom van; Happy Fathersday !, want dat was het tenslotte vandaag. Nu hoefden we dus niet meer te twijfelen en gingen naar binnen.
Disney Quest was leuk, maar na een uurtje of twee heb je het wel gezien en dan is $ 30,- p.p. een hoop geld, gelukkig hadden wij gratis kaartjes. In de avond reden we nog even naar Old Town, een straatje aan de US 192 met leuke winkeltjes en attracties. Hier kan je best een verloren avondje vertoeven. Onze laatste avond in Amerika sloten we af met een burger in het naast het hotel gelegen restaurant t.g.i. Friday’s. Dit is een sportsbar, met uitstekende burgers. Inmiddels was het tegen tienen en met de zandkorreltjes in onze ogen liepen we terug naar het hotel. Om daar vervolgens onze luikjes te sluiten voor de laatste nacht van onze vakantie in Florida 2002.
17-06-2002 – dag 15
Om kwart voor acht werden we vanochtend wakker, nadat we het zand uit onze ogen hadden gewreven pakten we de koffers om daarna uit te checken bij de Masters Inn aan International Drive. Het vliegtuig naar Philadelphia zou pas om 16.00 uur vertrekken dus hadden we nog wat tijd voordat we naar het vliegveld zouden gaan. We gingen dus even lekker rustig ontbijten wat we dit keer deden bij Ponderosa steakhouse. Ook zij hadden een ontbijt buffet voor $3,99 p.p, zo kwam de ware Hollander weer naar boven en schoven we daar aan tafel.
Om de tijd te doden bezochten we een zogenaamde FleaMarket aan de US Highway 192. Echt veel bijzonders is het niet, maar leuk om even te snuffelen. Na een klein uurtje waren we daar uitgekeken, en stapten we in de auto. Omdat het al bijna 12 uur was leek het ons goed om alvast naar het vliegveld te rijden, we moesten namelijk de auto ook nog terug brengen naar Alamo. Op de route naar het vliegveld moest ik echter nog 3 maal toll betalen, dus zorg dat je nog wat geld ( lees $$ en quarters ) op zak hebt voordat je Amerika verlaat.
Bij Orlando international airport aangekomen, zochten we de weg om de auto terug te brengen. Plotseling dook er voor ons een Alamo bus op, dus besloten we die te volgen. Dat idee was niet eens zo slecht want echt goed aangegeven stond de weg naar Alamo niet. Met de shuttle bus arriveerden we op het vliegveld, en konden we meteen inchecken. We hadden geluk want we konden een vlucht eerder krijgen naar Philadelphia, dat scheelde 2 uur wachten, en zo wisten we zeker dat we de aansluitende vlucht naar Amsterdam zouden halen. Want er was immers weer slecht weer opkomst, heel slecht weer. Het lijkt erop dat we net op tijd uit Florida vertrekken, slecht weer hebben we namelijk thuis ook.
Uiteindelijk vertrok onze eerdere vlucht met twee uur vertraging, zo vertrokken we toch op ons oorspronkelijke tijdstip. Dat was dan toch weer een geluk bij een ongeluk want hoeveel vertraging zou onze eigenlijke vlucht gehad hebben dan? In het vliegtuig hoorde ik dat het nationale voetbal team van Amerika de kwartfinales hadden gehaald op het WK, dat is toch knap voor een niet voetbal land. Veilig geland in Philadelphia en we hoefden dit keer onze bagage niet op te pikken, wat we op de heenweg wel moesten doen, het zou direct doorgelabeld worden naar Amsterdam. Ben benieuwd of we onze bagage ook daadwerkelijk in Amsterdam aan zullen treffen. We aten nog wat op het vliegveld om vervolgens in te checken voor onze tweede vlucht. We hadden in Orlando al stoelen toegewezen gekregen, maar de dame aan de balie van US Airways veranderde onze plaatsen, zodat we een extra stoel voor Shannon zouden hebben. Zonder er om te hoeven vragen! Shannon zit gezellig tussen ons in en wij maken ons op voor het laatste stukje vakantie.
18-06-2002 – dag 16
Met de klok inmiddels weer 6 uur vooruit, maakt de tijd op mijn horloge nu half 5 s’nachts Nederlandse tijd. En we zijn meteen aanbeland op dinsdag 18 Juni. De vlucht is tot nu toe voortvarend en we zijn vertrokken met een klein beetje vertraging, maar we zullen uiteindelijk wel op tijd aankomen. Shannon slaapt sinds de take –off op haar eigen stoel, dus dat gaat uitstekend. Ik lees nog wat en blader wat tussen de ruim 500 ( ! ) foto’s die ik genomen heb de afgelopen 16 dagen. Dit grote aantal is mede mogelijk door het gebruik van een digitale camera en een laptop. En ik moet zeggen, het werkt perfect! Esther heeft inmiddels ook haar ogen dicht, en ligt onder een schoon dekentje die ze zojuist van de stewardess heeft gekregen nadat ze de vorige had ondergedrenkt in haar verkregen appelsap. Een stewardess die Hendrika heet met een Amerikaans accent, hoe grappig kan het zijn. 🙂
Om half 10 waren we veilig op schiphol geland, en zoals afgesproken stonden Serge & Tatiana weer op ons te wachten om ons naar huis te brengen. De terug reis ging niet helemaal vlekkeloos, na zo’n 10 minuten rijden kwam er rook onder de motorkap vandaan. Hup auto aan de kant en de wegenwacht bellen, met bijna 24 uur in de benen stonden we daar op de vluchtstrook. Gelukkig arriveerde de wegenwacht vrij snel en het bleek dat de thermostaat kapot was. Het euvel werd tijdelijk verholpen zodat we toch verder naar huis konden rijden. Omstreeks half 1 waren we thuis moe maar voldaan met weer een mooie dierbare herinnering op zak.
